Στην πρώτη εργασία του εξαμήνου, το κτήριο που επέλεξα ως αναφορά ήταν το Housing Villaverde του David Chipperfield, στην Μαδρίτη. Αυτό που μου κίνησε το ενδιαφέρον και αποτέλεσε σημαντική επηρροή για τον σχεδιασμό της πολυκατοικίας μου, ήταν ο ευαίσθητος τρόπος που ο αρχιτέκτονας χειρίστηκε μία εκ πρώτης όψεως βαριά κατασκευή.
Επιχείρησα να μελετήσω το οικόπεδο και την γύρω περιοχή κυρίως με σκίτσα και διαγράμματα που εξηγούν την ζωή στην πόλη, βάσει της λειτουργίας των κτηρίων και των διάφορων χώρων που περιβάλλουν το οικόπεδο.
Ξεκινώντας τον σχεδιασμό της πολυκατοικίας, επέλεξα να ασχοληθώ πρώτα με την λειτουργία και τον τρόπο ζωής του ιδεατού κατοίκου. Η αρχική ιδέα ήταν να δημιουργήσω σχέσεις μεταξύ των κατοίκων, όπως αυτές στο κτήριο Songpa Micro Housing στη Σεουλ. Έτσι, χώρισα την πολυκατοικία σε περιοχές με διαφορετική χρήση η κάθε μια. Το ισόγειο αποτελεί την Δημόσια περιοχή, όπου λαμβάνει χώρα το πρόγραμμα της πολυκατοικίας. Ύστερα, εσωτερικά του κτηρίου σε κεντρικά σημεία, υπάρχουν οι Κοινόχρηστες περιοχές, με βασικές την κοινόχρηστη κουζίνα, το κοινόχρηστο αναγνωστήριο και την κοινόχρηστη αυλή. Όσον αφορά στις Ιδιωτικές περιοχές, δηλαδή τα διαμερίσματα, έθεσα δύο νέες κατηγορίες : την Ημι-Ιδιωτική περιοχή και την Ημι-Κοινόχρηστη περιοχή. Η Ημι-Ιδιωτική περιοχή είναι ένας χώρος εντός κάθε διαμερίσματος, στον οποίον έχει πρόσβαση μόνο ο εκάστοτε ένοικος, όμως έχει οπτική επαφή με τον αντίστοιχο χώρο του διπλανού διαμερίσματος. Η Ημι-Κοινόχρηστη περιοχή είναι ένας χώρος που μεσολαβεί μεταξύ κάθε ζεύγους διαμερισμάτων και εκεί μπορούν να έχουν πρόσβαση μόνο αυτοί οι ένοικοι. Όταν σε ένα από τα δύο διαμερίσματα φιλοξενούνται επισκέπτες, υπάρχει η δυνατότητα να ενσωματώνεται η Ημι-Κοινόχρηστη περιοχή στο διαμέρισμα, ώστε να αυξάνεται ο χώρος. Τέλος, η Ιδιωτική περιοχή αλλάζει από διαμέρισμα σε διαμέρισμα, ενώ σε όλα διαμορφώνεται με βάση κάποιων συρρώμενων πετασμάτων από καλάμια, με τα οποία ο ένοικος μπορεί ακόμα και να αποκλέισει την οπτική επαφή με τον διπλανό. Σε όλα τα διαμερίσματα, το WC αποτελεί τον μόνο αμοιξώς Ιδιωτικό χώρο.
Το Δημόσιο πρόγραμμα στο ισόγειο (πιλοτή) είναι ένας εκθεσιακός χώρος, όπου προβάλλονται οι δουλειές των φοιτητών του Πανεπιστημίου Πατρών. Αυτήν την επιλογή την έκανα ύστερα από την παρατήρηση πως το Πανεπιστήμιο βρίσκεται αρκετά έξω από την Πάτρα, κι έτσι είναι αποκομμένο απο την πόλη. Σκοπός αυτού του Δημοσίου προγράμματος είναι να αναδείξει τους φοιτητές και να συνδέσει το έργο τους με την πόλη.
Όσον αφορά την ογκοπλασία, διαμορφώθηκε με βάση τον τρόπο ζωής που εξήγησα. Έτσι, πειραματίστηκα αρκετά σε δομή και υλικότητες έχοντας πάντα ως σημαντικό περιορισμό τον ακάλυπτο χώρο. Καθ' όλη την διάρκεια της διερεύνησης πάνω στην μορφή, βασικές επηρροές αποτέλεσαν το Unite d' Habitation (Le Corbusier) για την διμόρφωση της όψης και την προσθήκη χρωμάτων, το Notre Dame du Haunt Chapel (Le Corbusier) για την λεπτομέρεια στα παράθυρα και τον φωτισμό, η Πολυκατοικία στο Παγκράτι (Τάσης Παπαϊωάννου) για τον συμβολισμό του κλιμακοστασίου και την χρήση των καλαμιών, καθώς και το Bauhaus για διάφορες γραφιστικές απεικονήσεις και εσωτερικές απόψεις τους κτηρίου. Η τελική μορφή της μπροστινής όψης έρχεται σε αναφορά με τον πίνακα "Σύνθεση με κόκκινο, κίτρινο, μπλε και μαύρο" (Piet Mondrian). Τέλος, μερικές αξιοσημείωτες λεπτομέρειες είναι η λιθοδομή στην είσοδο της πολυκατοικίας, η χρήση εμφανούς σκυροδέματος στο περίβλημμα, η ελαφρά φύτευση στις δύο "κορυφές" της πολυκατοικίας και η διαμόρφωση του ακάλυπτου χώρου με φύτευση και ένα κεντρικό δέντρο.
Комментарии