Το κυρίαρχο στοιχείο της γύρω περιοχής που προέκυψε από τη μελέτη του περιβάλλοντος του οικοπέδου, ήταν η ομοιόμορφη κατανομή των ορόφων των διαμερισμάτων. Όλα τα διαμερίσματα βρίσκονταν στο ίδιο επίπεδο σε κάθε όροφο και είχαν την ίδια κατακόρυφη διάταξη. Έτσι, δημιουργήθηκε μια σύνθεση στην οποία η σχέση μεταξύ των επιπέδων, επιτρέπει στο κάθε διαμέρισμα να βρίσκεται στο δικό του επίπεδο. Η μορφή αυτή δίνει την αίσθηση σπηλιάς που ανοίγει προς την πλατεία.
Παράλληλα το κτήριο φιλοξενεί ένα κέντρο λαϊκής τέχνης, λειτουργώντας ως χώρος έκθεσης και εργαστηρίου. Η λειτουργίες αυτές συντελούν και το δημόσιο πρόγραμμα της πολυκατοικίας. Πρόκειται για έναν υπόσκαφο χώρο που συνδέεται άμεσα με το έδαφος και τις ρίζες της Πάτρας και μιμείται τη μορφή του υπόλοιπου κτηρίου, δημιουργώντας έναν ανοιχτό αμφιθεατρικό χώρο.
Η κατακόρυφη κυκλοφορία επιτυγχάνεται μέσω των προβόλων του κάθε διαμερίσματος, μετατρέποντάς τους σε κοινόχρηστους χώρους της πολυκατοικίας και έδαφος για την αλληλεπίδραση των κατοίκων.
Το οριζόντιο στοιχείο που κυριαρχεί, τονίζεται από τις κεκλιμένες κολώνες που στηρίζουν την κατασκευή. Η πολυκατοικία έχει επενδυθεί με τούβλινα κλωστρά, τα οποία μετατρέπουν τον όγκο του κτηρίου από μονολιθικό σε πορώδη.
Comments