Κεντρική ιδέα της πολυκατοικίας αποτελεί ο συνδυασμός μιας δημόσιας βιβλιοθήκης και φοιτητικών κατοικιών. Ένα χώρο δηλαδή που σε πρώτη σκέψη χαρακτηρίζεται από ηρεμία και αντίστοιχα ενα χώρο της καθημερινότητας που πιθανώς θα είναι γεμάτος ζωντάνια, ήχους, και δραστηριότητες.
Η δημόσια λειτουργία αγκαλιάζει διαδοχικά το κτήριο, τις κατοικίες και τελικά την ανοιχτή στοά.
Στο ισόγειο έχει διασπαστεί ο χώρος σε δυο μέρη για να επιτραπεί η κυκλοφορία από κάθε δρόμο που περιβάλλει το κτήριο. Περπατώντας δηλαδή ο οποιοσδήποτε μπορεί δίπλα του να δει ράφια με βιβλία ή και κόσμο να διαβάζει. Οι είσοδοι για τις κατοικίες και την βιβλιοθήκη διαφοροποιούνται.
Η προσπάθεια συνδυασμού των χώρψν αυτών, ζητούσε ταυτόχρονα και μια αυτονομία.
Κάθε λειτουργία του κτηρίου, δηλαδή βιβλιοθήκη- αναγνωστήρια και κατοικίες λοιπόν, έχουν ξεχωριστές εισόδους αλλά και ανελκυστήρες, σκάλες. Παρ’ολα αυτά είναι ορατές από όλους. Υπάρχει οπτική επαφή μεταξύ του επισκέπτη, του περαστικού και του κατοίκου.Στους επόμενους τρεις ορόφους όπου ξεκινούν και τα διαμερίσματα, η λειτουργία καταλαμβάνει τις δυο όψεις του κτηρίου, σε σχήμα Γ και οι κατοικίες βλέπουν προς τον ακάλυπτο χώρο του οικοπέδου.
Οι όψεις προς την πλατεία και στην οδό Κορίνθου κάτω από το ξύλινο κέλυφος, έχουν μόνο τζαμαρία. Η επιλογή αυτή αποσκοπεί στο ότι ήθελα τόσο η κυκλοφορία όσο και η δραστηριότητα του κτηρίου να είναι εμφανή από το δρόμο. Συνεπώς όμως, έπρεπε με κάποιο τρόπο να περιοριστεί η ηλιακή ακτινοβολία προς τα βιβλία, χωρίς όμως να αφαιρεθεί τελείως η διαφάνεια από τις όψεις.
Συνδυάζοντας τη μορφή που παίρνει ενα ύφασμα και την επιλογή για ξύλινη επένδυση, όλο κτήριο επενδύεται από ένα κέλυφος κατακόρυφων ξύλινων ράβδων, οι οποίες αντιγράφουν τη μορφή υφάσματος.
Αρχική μορφή κτηρίου
Μακέτα πολυκατοικίας
Bình luận