Στην ελληνική πόλη είναι πολύ συχνό φαινόμενο να συνδυάζεται η κατοίκηση με άλλα προγράμματα, όπως καταστήματα, γραφεία, καφετέριες κ.λπ. Συνήθως στο ισόγειο μιας πολυκατοικίας συναντάμε μικρό επιχειρήσεις και από μια πόρτα εισόδου οδηγούμαστε στους πάνω ορόφους όπου στεγάζουν κατοικίες. Στο θέμα του εξαμήνου έχουμε ως δεδομένο ένα οικόπεδο 501,7 m2 το οποίο βρίσκεται στο πιο κεντρικό σημείο της Πάτρας, στη συμβολή της οδού Κορίνθου με την πλατεία Βασιλέως Γεωργίου Α’. Επέλεξα να δημιουργήσω μια πολυκατοικία η οποία θα συνδυάζει την κατοίκηση και το δημόσιο πρόγραμμα όχι με τον κλασσικό τρόπο που είναι γνώριμος σε όλους τους Έλληνες, αλλά θα μπλέκει τα μαγαζάκια των μικροεπιχειρηματιών-τεχνητών με την δικιά τους κατοικία. Τα σπίτια είναι στραμμένα προς την οδό Κορίνθου και τελείως κλειστά, χωρίς ανοίγματα, προς το εσωτερικό της πολυκατοικίας. Τα μαγαζιά αντιθέτως είναι κλειστά από την πλευρά του δρόμου και με ανοίγματά προς το εσωτερικό. Η ασχολία που θεώρησα ότι θα είχε ενδιαφέρον να εμπλακεί με το δημόσιο πρόγραμμα ξεκίνησε από την ιδέα μιας έκθεσης φωτογραφίας. Εντυπωσιακό για μένα είναι ότι μια λήψη είναι το πάγωμα μιας στιγμής, μιας κίνησης, μιας δραστηριότητας. Ένταξα λοιπόν αυτήν την ιδέα στα μαγαζάκια των τεχνητών. Η πολυκατοικία αποτελείται από 2 όγκους. Ο ένας είναι της κατοίκησης-εργασίας και ο άλλος αποτελείτε από διαδρόμους όπου θα εκθέτεται η χειροποίητη δουλεία των μικροεμπόρων. Όποιος περπατάει και παρατηρεί τα εκθέματα απέναντί του αντικρίζει τα μαγαζιά με τους ανθρώπους να δουλεύουν και τα αντιλαμβάνεται ως ζωντανά κάδρα, κινούμενες λήψεις. Επιπλέον, νυχτολούλουδα στολίζουν τις βεράντες των κατοικιών καθώς, κατά την διάρκεια της νύκτας, όπου τα μαγαζιά κλείνουν, ανθίζουν και δίνουν ζωή στα κατοικημένα σπίτια.
"Ημέρα"
"Νύκτα"
Comments