Το οικόπεδο, βρίσκεται στην καρδιά της Πάτρας, στην πλατεία Γεωργίου. Μέσα από την ανάλυση της περιοχής αντιλήφθηκα πως τα παλαιότερα χρόνια το σημείο αναφοράς της πλατείας ήταν το Θέατρο Απόλλων, το οποίο όμως τα τελευταία χρόνια έχει χάσει μέρος της αίγλης του. Χρειάζεται, λοιπόν ένα νέο κτήριο, γύρω από το οποίο θα οργανώνεται η ζωή στην πλατεία.
Θέλοντας λοιπόν να δημιουργήσω ένα κτήριο που να είναι το ορόσημο της πλατείας αποφάσισα να σχεδιάσω την πολυκατοικία με βάση το τρίπτυχο ΘΕΑ-ΘΕΑΣΗ-ΘΕΑΤΗΣ. Μέσω αρκετών δοκιμών και σκίτσων κατά τη διάρκεια του εξαμήνου κατέληξα στην τελική μορφή της κατασκευής.
Η πολυκατοικία έχει έξι ορόφους και το δημόσιο πρόγραμμα το οποίο φιλοξενείται στο κτήριο είναι το υπαίθριο σινεμά. Ουσιαστικά τα δημόσια τμήματα του κτηρίου είναι το ισόγειο και το δώμα. Με αυτό τον τρόπο οι δύο ζώνες του δημοσίου προγράμματος «εγκλωβίζουν» το ιδιωτικό τμήμα της κατασκευής ανάμεσά τους.
Στο κτήριο υπάρχουν δύο υπαίθρια σινεμά. Το ένα βρίσκεται στο ισόγειο και ένα τμήμα του είναι υπόσκαφο, ενώ το δεύτερο τοποθετείται στο δώμα.
Η είσοδος στο κτήριο γίνεται και από τις τρείς διαθέσιμες πλευρές (Πλατεία-Κορίνθου-Βούρβαχη). Η κατακόρυφη κυκλοφορία επιτυγχάνεται μέσω ενός κλιμακοστασίου και δύο ανελκυστήρων. Το κλιμακοστάσιο είναι κοινόχρηστο, καθώς χρησιμοποιείται τόσο από τους κατοίκους, όσο και από τους επισκέπτες που βρίσκονται στο κτήριο για να παρακολουθήσουν την προβολή. Ο πρώτος από τους δύο ανελκυστήρες χρησιμοποιείται από τους ενοίκους για να έχουν πρόσβαση στις κατοικίες τους, αφού κάνει στάση σε κάθε όροφο. Ο δεύτερός, είναι για αποκλειστική χρήση του σινεμά, αφού πηγαίνει από το ισόγειο στο δώμα χωρίς ενδιάμεσες στάσεις.
Όσον αφορά το επάνω υπαίθριο κινηματογράφο, οι θεατές κάθονται στο επικλινές δώμα και παρακολουθούν την ταινία που προβάλλεται στην οθόνη, που βρίσκεται από την πλευρά της πλατείας. Με αυτό τον τρόπο, μια μερίδα του κοινού μπορεί εκτός από την ταινία να παρακολουθεί και το τι συμβαίνει στην πλατεία. Εκτός από την οθόνη του σινεμά, στην άλλη πλευρά του τοίχου, υπάρχει μια δεύτερη οθόνη, που λειτουργεί σαν «billboard». Κατά την διάρκεια των προβολών, οι ταινίες προβάλλονται και στις δύο οθόνες, δίνοντας τη δυνατότητα σε όσους βρίσκονται στην πλατεία να παρακολουθούν την ταινία. Το μειονέκτημα που έχουν όμως, είναι πως λόγω του ότι η οθόνη βρίσκεται σε μεγάλο ύψος «χάνουν» μια από τις δύο αισθήσεις που έχουμε όταν βλέπουμε μια ταινία, δεν ακούνε, παρά μόνο βλέπουν. Στη διάρκεια της μέρας όταν δεν γίνονται προβολές, το «billboard» λειτουργεί ως χώρος διαφήμισης.
Το σινεμά του ισογείου είναι και αυτό υπαίθριο και χωρίζεται από το πεζοδρόμιο με έναν τοίχο ύψος 1,8 μέτρων. Ο τοίχος αυτός, δεν επιτρέπει την οπτική επαφή με την οθόνη, επιτρέποντας στους περαστικούς να ακούνε μόνο την ταινία χωρίς όμως να βλέπουν. Με αυτό τον τρόπο τα κάτω σινεμά λειτουργεί αντίθετα με το επάνω, που επέτρεπε στους πειρατικούς να βλέπουν αλλά όχι να ακούν. Το γεγονός ότι ο τοίχος είναι 1,8 μέτρα, δίνει τη δυνατότητα σε κάποιον να «κλέψει» και για μικρό χρονικό διάστημα να τεντωθεί και να κοιτάξει την οθόνη.
Οι δύο πρώτοι όροφοι του κτηρίου έχουν δύο διαμερίσματα, ενώ οι τρεις επόμενοι έχουν από τρία. Αυτό συμβαίνει διότι κάθε όροφος είναι ένα μέτρο μικρότερος από τον επάνω. Τα διαμερίσματα της πολυκατοικίας χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Σε αυτά που έχουν θέα στον ακάλυπτο και σε αυτά που έχουν θέα στην πλατεία.
Τα διαμερίσματα που βρίσκονται στην πλευρά του ακάλυπτου, έχουν οπτική επαφή με το κάτω σινεμά. Έτσι οι ένοικοι μπορούν να παρακολουθούν την προβολή από το σαλόνι του σπιτιού τους ενώ παράλληλα παρακολουθούν και την ζωή που υπάρχει στο σινεμά. Με αυτό τον τρόπο τα σαλόνια λειτουργούν όπως τα θεωρία στα θέατρα.
Τα διαμερίσματα που «κοιτάνε» προς την πλατεία δεν συμμετέχουν ενεργά στο δημόσιο πρόγραμμα της πολυκατοικίας. Έχουν όμως στα παράθυρα ρυθμιζόμενα πανέλα, που δίνουν τη δυνατότητα να επιλέγει το πόσο φως θα μπαίνει στο διαμέρισμα, αλλά και να επιλέγει το πως θα βλέπει και πως θα τον βλέπουν όσοι βρίσκονται στην πλατεία.
Comentarios