Μελετώντας την περιοχή του οικοπέδου και αναλύοντας τις διάφορες σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ αυτού και του περιβάλλοντα χώρου, παρατηρούμε πως απουσιάζει η ουσιαστική επαφή του αστικού ιστού με την φύση.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, το κτήριο το οποίο αποφάσισα να σχεδιάσω να στοχεύει στην ανάδειξη της φύσης και στην ένταξη της στην πόλη με αρμονικό τρόπο.
Το κτήριο αποτελείται από ορθογωνικού σχήματος -φοιτητικές- κατοικίες τριών τύπων που έχουν τοποθετηθεί κατάλληλα και σχηματίζουν έναν πορώδη ιστό. Έτσι, οι δυο κόσμοι που διαμορφώνονται, (αστικός-εξωτερικός, φύση-εσωτερικός) συνδιαλέγονται και ενοποιούνται, ενώ παράλληλα οι κάτοικοι, καθώς περιελίσσονται στους χώρους και στα φυτεμένα δώματα, βιώνουν αυτή την ευαίσθητη ισορροπία.
Στους κοινόχρηστους χώρους που διαμορφώνονται κατά την συνδεσμολογία τους και στον ακάλυπτο ο οποίος προτείνεται ως κεντρικός χώρος εισόδου, έχουν φυτευθεί διαφορά είδη χαμηλής βλάστησης, οπότε δημιουργείται συνθήκη ταυτόχρονης επαφής μεταξύ ανθρώπων, εξοχής και πόλης.
Τελικά, καταλήγω στην διαμόρφωση ενός κτηρίου-προγράμματος που θα προβάλει κατάλληλα την σημασία αρμονικής σύμπλεξης φυσικού και τεχνητού, επανεφευρίσκοντας την συνήθη τυπολογία της πολυκατοικίας.
