Κάνοντας παρατηρήσεις γύρω από το οικόπεδο, ήρθα στο συμπέρασμα πως η Πλατεία Γεωργίου είναι ένας τόπος κοινωνικών αλληλεπιδράσεων. Γι' αυτό θέλησα η παρέμβαση μου να είναι κάτι που θα ενισχύει αυτές τις αλληλεπιδράσεις.
Έτσι, αποφάσισα πως το κατάλληλο δημόσιο πρόγραμμα θα είναι μια Αγορά, στην οποία θα πωλούνται χειροποίητα προϊόντα. Εκεί ο κάθε δημιουργός θα εκθέτει τα προϊόντα του στο ισόγειο και θα έχει το εργαστήριο και την κατοικία του στους παραπάνω ορόφους.
Έγιναν πολλοί πειραματισμοί για την επίτευξη της συνύπαρξης των 2 παρακάτω ιδιοτήτων του κτηρίου:
Η πρώτη αφορά το μέτωπο προς την πόλη, όπου διατηρείται μια σχεδόν μνημειακή στάση. Πρόκειται για μια μονολιθικότητα με σχισμές που βοηθούν στον φωτισμό των εσωτερικών χώρων.
Η δεύτερη αφορά την Αγορά, τον Ακάλυπτο δηλαδή. Εκεί έχουμε τη δημιουργία μιας σύνθετης χωρικής εμπειρίας, σαν μια μικρογραφία ενός οικισμού, μιας κωμόπολης,
σαν εκείνες που οι επαγγελματίες κατοικούν στον όροφο πάνω από το κατάστημά τους.
Η έκθεση των προϊόντων γίνεται με 2 διαφορετικούς τρόπους. Αρχικά γίνεται έμμεσα, από προθήκες που βρίσκονται κατά μήκος της στοάς. Πιο άμεσα γίνεται από τις βιτρίνες του ακάλυπτου. Εκεί ανοίγεται και το διπλανό κατάστημα, βοηθώντας στον επαναπροσδιορισμό του ακάλυπτου και τελικά στη δημιουργία ενός δρόμου. Γι' αυτό και το όνομα "Οδός Ακαλύπτου".
Στους 2 επόμενους ορόφους βρίσκονται τα εργαστήρια, και στους επόμενους 3 οι κατοικίες. Η κατακόρυφη κυκλοφορία επιτυγχάνεται με σκάλες που περνούν σαν στενά δρομάκια ανάμεσα σε κατοικίες, μαγαζιά, εργαστήρια.
Τελικά αυτή η κατάσταση, που θυμίζει την Αγορά ενός χωριού, έχει σκοπό να αναβαθμίσει την εμπειρία της αγοράς, καθώς ο αγοραστής γνωρίζει τον δημιουργό του προϊόντος και έρχεται σε επαφή μαζί του, σε αντίθεση με την ανωνυμία που βρίσκουμε στα μεγάλα εμπορικά καταστήματα - αλυσίδες.
Χρυσούλα Μαρία Βλαστάρη Βαγιάνα
ΑΜ 1081505
Comments