Η δομή της σύνθεσης ξεκινά από μία αναφορά προς την πόλη σε σχέση με την οδό Βούρβαχη και με αυτόν τον τρόπο αποκτά τυπολογία “Γ”. Μέσα από διερεύνηση, προκύπτει μία σχισμή στην δομή, η οποία εξελίσσεται σε σπάσιμο. Με αυτό τον τρόπο, η πολυκατοικία, μετατρέπεται σε οργανισμό που έχει υποστεί διάσπαση και φαίνονται τα διάφορα στρώματα του (δέρμα, επιδερμίδα, κόκαλα). Τα εκτεθειμένα κόκαλα της σύνθεσης και το πέρασμα που δημιουργείται μέσα από την έκθεση τους, στο ισόγειο, κατευθύνουν τα άτομα να εισχωρήσουν μέσα του, και άρα προς το δρομάκι, γεγονός που ενισχύει την αρχική αναφορά σε αυτό. Παράλληλα, η επιδερμίδα πρόκειται και για στοιχείο που κάνει μία αναδίπλωση και αγκαλιάζει τον βασικό όγκο. Η εμφάνιση της, φανερώνει και τα σημεία στα οποία παρατηρείται το δημόσιο πρόγραμμα του κτιρίου, που σχετίζεται με το βιβλίο (ισόγειο- βιβλιοπωλείο, όροφοι- αναγνωστήριο, οροφή- βιβλιοθήκη). Παρόμοια, στα σημεία που το δέρμα επικρατεί παρατηρούνται τα διαμερίσματα των φοιτητών που αποτελούν τους κατοίκους. Ο βαρύς όγκος του, εμφανίζει μικρά ανοίγματα (πόροι του δέρματος) τα οποία θυμίζουν πολεμίστρες. Ανάμεσα στις κατοικίες βρίσκονται μικρά εσωτερικές κοιλότητες, αίθρια, που αποτελούν σημεία συνάντησης σε ορισμένα από αυτά.
