Η κεντρική ιδέα της σύνθεσης αφορά επίπεδα που τοποθετούνται με τροπο τέτοιο ώστε να δημιουργούνται ιδιαίτερες οπτικές φυγές προς τις δυο κατευθύνσεις της οδού Κορίνθου. Η δομή αυτή διακόπτεται απότομα από την συνάντηση της με την πλατεία. Μέσα από αυτό προκύπτει η διαφορετική υλικότητα της όψης επί της πλατείας. Η μεταλλική όψη έρχεται να συνδέσει την μορφή με την λειτουργία που φιλοξενείται στην κατώτατη στάθμη της πολυκατοικίας. Το δημόσιο πρόγραμμα συνιστά ένα εργαστήριο κοσμημάτων, το οποίο διαιρείται σε χώρο εργασίας, εξωτερικό και εσωτερικό, και σε χώρο έκθεσης. Η είσοδος στον χώρο του εργαστηρίου βρίσκεται στο μέτωπο της πλατείας. Σε αυτήν, ο επισκέπτης διέρχεται από ένα στενό πέρασμα και ύστερα κατεβαίνει στον εσωτερικό χώρο, ο οποίος θυμίζει σπηλιά.
Σε αντίθεση με αυτήν, έρχεται η νοτιοδυτική πλευρά του ισογείου, η οποία όντας από γυαλί, δημιουργεί έναν ανοιχτό χώρο έκθεσης, που βλέπει εξωτερικά στον υπαίθριο χώρο εργασίας. Η πρόσβαση στις κατοικίες, γίνεται μέσω του κλιμακοστασίου, που διαχωρίζεται από τους χώρους έκθεσης και εργασίες με κουρτίνες που αποτελούνται από χάντρες. Παράλληλα, αυτή η τεχνική διαχωρισμού χωρών, παρατηρείται και στους υπόλοιπους ορόφους, μέσα στις κατοικίες. Με αυτόν τον τρόπο, ο διαχωρισμός ορισμένων λειτουργικών ζωνών γίνεται λιγότερο απόλυτος.
コメント