Συνεχίζοντας τη διαδικασία της σύνθεσης , έδωσα περισσότερη έμφαση στον προσανατολισμό των μπαλκονιών και στο σχήμα και την αισθητική των εσωτερικών χώρων του ωδείου. Κατέληξα να καταρρίψω την συμμετρία του προηγούμενου κτηρίου και να το ανοίξω προς το χώρο της πλατείας. Η δομή συνεχίζει να είναι βαθμιδωτή (σαν ανάποδη πυραμίδα) αλλά οι εξώστες πλέον ανοίγουν σα βεντάλια από κάτω προς τα πάνω. Επιπλέον, οι χώροι του ωδείου προσαρμόστηκαν στις αναλογίες του πιάνου και στις ηχομονωτικές απαιτήσεις του συγκεκριμένου προγράμματος. Οι τοίχοι των τάξεων έχουν κατακόρυφες γραμμές σαν κουρτίνες, τα δάπεδα φτιαγμένα από ακριβά υλικά και οι διάδρομοι με πολυθρόνες ώστε οι μαθητές να στέκονται και να παρατηρούν την εξωτερική σκηνή. Όσον αφορά τους άλλους τρεις ορόφους κατοικιών, η μία πλευρά του της πολυκατοικίας περιείχε οικογενειακά σπίτια (ένα σε κάθε όροφο), ενώ η άλλη πλευρά φοιτητικά σπίτια (ένα σε κάθε όροφο). Η σύνδεση των ορόφων συνεχίζει να είναι με κατακόρυφη κίνηση, αλλά με τη χρήση μίας πλατιάς επιβλητικής σκάλας στηριζόμενης σε υαλότουβλα. Το κτήριο είναι αρκετά ανοιχτό προς τον κεντρικό χώρο παραστάσεων στο ισόγειο, με στόχο όλοι οι ένοικοι να παρακολουθούν τα δρώμενα από τα σπίτια τους και το φως να εισέρχεται αρκετά στο εσωτερικό. Τέλος, δημιουργήθηκε και μία δεύτερη σκηνή στο πάνω μέρος του κτηρίου, τοποθετημένη πάνω σε έναν φεγγίτη που βρίσκεται ακριβώς πάνω από τη κύρια σκηνή του ισογείου, και δίνει τη δυνατότητα θέασης και από την ταράτσα του κτηρίου.
Comments