Μορφολογικά η ιδέα ξεκίνησε από έναν ανεπεξέργαστο ορθογωνικό όγκο που στην συνέχεια επέκτεινα καθ' ύψος σε μία καμπυλωτή κατάληξη, που πάνω της δημιουργήθηκε ο αμφιθεατρικός χώρος. Χρειάστηκε η κατάλληλη προσαρμογή του όγκου αυτού στο οικόπεδο. Αποτέλεσμα αυτής της προσαρμογής ήταν η μετατροπή της ορθογώνιας αρχικά κάτοψης σε τραπέζιο, ενώ παράλληλα ακολουθώντας την επικλινή μορφή του εδάφους, ο όγκος έγινε ημιυπόσκαφος. Έτσι η συνολική εικόνα του κτηρίου δίνει μία αίσθηση καθρέπτη -με την προσαρμογή του στο έδαφος-. Στηριζόμενη έτσι την έννοια του καθρέπτη που είναι ένα είδος επανάληψης, αποφάσισα το πως θα δομήσω τον εκθεσιακό χώρο. Ακολούθησα έναν ρυθμό επανάληψης από λωρίδες που καταλήγουν σε πίνακες ενώ ταυτόχρονα συνεχίζουν σε ύψος και καταλήγουν σε άλλους πίνακες, εντός και εκτός κτηρίου.
Comments